Rots & Water scriptie door: Jolanda Clemens

In deze roerige tijden wordt het debat over normen en waarden in onze samenleving steeds sterker. Het lijkt net alsof je steeds vaker hoort of leest over allerlei soorten misdrijven. Vaak wordt er in de media gesproken over jongeren die verantwoordelijk zijn voor criminaliteit of victimization, maar in werkelijkheid gaat het vaak om jongens/mannen. Naast dat jongens vaker dader zijn dan meisjes, zijn ze ook vaker slachtoffer van victimization. Het is hoog tijd dat er aandacht komt voor jongens. Uit onderzoek blijkt dat deze groep kwetsbaar is en het steeds moeilijker vindt om aansluiting te vinden in het huidige onderwijs en daaropvolgend een plaats in de maatschappij te verwerven. Andersom geldt ook dat onderwijs en maatschappij steeds minder oog blijken te hebben voor de specifieke kwaliteiten en ontwikkelingsopgaven van jongens. Het blijkt dat veel ouders en scholen hoge eisen aan jongens stellen. Deze eisen stroken niet met hun ontwikkeling met als gevolg dat jongens afhaken of de aandacht trekken met storend probleemgedrag (Ykema, 2003).

Marokkaanse jongens in onze maatschappij komen de laatste tijd vaak negatief in het nieuws. Het lijkt wel alsof het steeds slechter met ze gaat. De vraag is of dat ook zo is, of dat de kwestie (vooral) door de media uit proporties wordt geblazen en we daardoor een verkeerd beeld krijgen van deze jongens. Is er sprake van morele paniek zoals Baerveldt dat noemt of is het werkelijkheid? Uit het stukje over jongens in het algemeen en uit cijfers van justitiële inrichtingen blijkt dat jongens het moeilijk hebben in onze maatschappij. 79,4% van de jeugdigen in opvanginrichtingen zijn jongens. Hiervan is de grootste groep van Nederlandse afkomst (41,4%), de tweede grootste groep is van Marokkaanse afkomst (16,4%). In behandelinrichtingen is 73,2% van de jeugdigen een jongen. Hiervan is 53,7% van Nederlandse afkomst en 10,1% van Marokkaanse afkomst. Uit deze cijfers kan je concluderen dat naast jongens in het algemeen, vooral Nederlandse en Marokkaanse jongens het moeilijk hebben in de huidige maatschappij. De grootste groep die vastzit is tussen de 16 en 17 jaar. Het is daarom zaak jongens op een jonge leeftijd te bereiken en ze te helpen op weg naar volwassenheid.

Mijn onderzoek richt zich op de Rots en Watertraining. Ook een programma dat een bijdrage probeert te leveren aan het tegengaan en/of beperken van victimization en kinderen te helpen bij het opgroeien tot weldenkende mensen die beschikken over zelfreflectie, zelfbeheersing en zelfvertrouwen. Het programma is bekroond met de Jan Brouwerprijs ter preventie van kindermishandeling. Het is een programma, dat niet zoals vele andere programma’s verbaalcognitief is ingesteld, maar werkt vanuit een psychofysieke benaderingswijze. Veel trainingen slaan niet aan bij Marokkaanse jongens. Hoe zit dit met de Rots en Watertraining? Een feit is dat er in de Islamitische cultuur meer respect bestaat voor vechtsporten en weerbaarheid. Het is belangrijk om voor jezelf op te kunnen komen. Een tweede feit is dat Marokkaanse gezinnen minder verbaalcognitief zijn ingesteld dan Nederlandse gezinnen. Er is sprake van een bevelshuishouden en geen onderhandelingshuishouden. Via de fysieke weg zou je Marokkaanse jongens misschien beter kunnen bereiken dan via de verbaalcognitieve weg die veel trainingen bewandelen. Of dat ook daadwerkelijk zo is, hoop ik met deze scriptie te kunnen vaststellen.

De probleemstelling in mijn onderzoek luidt

‘ Wat zijn de effecten van de Rots en Watertraining bij jongens en zijn er verschillen in effecten tussen jongens met een allochtone achtergrond en jongens met een Nederlandse achtergrond’.

Download volledige scriptie